دعا؛ حقیقت عبادت و از ارکان سلوک الی الله

فرزند علامه طهرانی از پدر بزرگوار خود چنین نقل می‌کنند: « علامه والد رضوان‌الله علیه، در رسالة شریفة نور ملکوت دعا به تفصیل درباره آداب، شرایط و حقیقت دعا توضیح فرموده‌اند و می‌فرمایند: دعا، روح عبادت و عبادت، روح دین است؛ بنابراین دعا روح دین است. به‌واسطه دعا بنده به حضرت قاضی‌الحاجات متّصل شده و جریان امور خود را از منبع فیض و سرچشمه جود طلب می‌کند؛ دعا بزرگ‌ترین وسیله‌ای برای نیل به مقصود است؛ چون تمام امور مبتنی بر یک سلسله اسبابی است که منتهی به ذات مقدّس ربوبی می‌‌شود و دعا درخواست از آن ذات مقدّس و کلید گشایش تمام قفل‌ها است. در کافی با إسناد خود از سکونی از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت می‌کند که: «قال النبی صلی‌الله علیه و آله: الدعاء سلاح المؤمن و عمود الدین و نور السماوات و الارض[1]» و با همین إسناد، روایت می‌کند که: «قال امیر المؤمنین علیه‌السلام: الدعاء مفاتیح النجاح و مقالید الفلاح و خیر الدعاء ما صدر عن صدر نقی و فی المنجاة سبب النجاة و بالاخلاص یکون الخلاص فإذا اشتد الزع فإلی الله المفزع؛ امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: دعا کلیدهای رستگاری و سعادت است و بهترین دعا دعایی است که از سینه‌ای پاک و قلبی پرهیزگار برخیزد و وسیله نجات در مناجات پروردگار و خلاصی در گرو اخلاص است؛ پس هرگاه دل‌نگرانی شدّت یابد، آنگاه پناه به‌سوی خدا است». از ابن‌قدّاح از حضرت صادق (ع) از حضرت امیرالمؤمنین (ع) نقل می‌کند که: «الدعاء ترس المؤمن، و متی تکثر قرع الباب یفتح لک؛ دعا سپر مؤمن است و هرگاه درب را زیاد بکوبی برایت گشوده می‌شود».

منبع: برگرفته از نور مجرد

پی‌نوشت

[1] ـ «رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم فرمودند: دعا سلاح مؤمن و ستون د ین ونور آسمان‌ها و زمین است».