بررسی تأثیر تربیتی «دعا» و تلاش در شئونات زندگی

مجاهد غلامی؛ استادیار بخش زبان و ادبیات پارسی

مسعود خوشنام وند؛ دانشجوی دکتری علوم و حدیث دانشگاه ایلام mojahed_gholami@yahoo.com

چکیده

دعا یکی از مقوله های بسیار زیبا و جذابی است که همواره در زندگی بشر دارای جایگاهی بس والا و مقدس بوده است. دعا، معمولا به پیوندی ماورائی اطلاق می شده که با کسب انرژی از عوامل عالم بالا و باز نمود آن در اوامر عالم سفلی، مطالبات و انتظارات خاصی را پاسخ میداده است. این که تأثیر دعا، حاصل فرآیند تلقينات درونی است یا تمهیدات بیرونی، جای بحث و گفت و گو دارد. باید گفت آنچه در دل این پدیده انسانی نهفته است، همان اثرات تربیتی سازنده آن است که در صورت برآورده شدن یا نشدن، هیچ گاه قابل انکار نیست. دعا در واقع با جهت دادن به نوع نگاه انسان، چراغ امید را روشن می سازد و وجه دیگری از عبادت را ترسیم می کند تا فراتر از ارتباطات روشمند و محدود به مکان و زمان، از قبیل نماز، حج، روزه و ... با ندای دل خویش، فارغ از همه هستی، همیشه همنشین خدا باشیم. مقوله مورد توجه در این جستار، تحلیلی است از سه نوع تعامل دعا و تلاش با عناوین: 1. همنشینی ۲. جانشینی ۳. خانه نشینی، در عرف و یا اجتماع. در اثر باور به

هر کدام از این موارد، کار کرد و تأثرات ویژه ای از دعا مورد انتظار خواهد بود.

واژه های کلیدی: دعا، تلاش، انتظارات، تلقین، راز و نیاز، اسباب.

دانلود فایل مقاله