فضاهای مجازی می‌توانند نقش بسزایی در زندگی زوجین داشته باشند و موجب جدایی و ایجاد فاصله در آنان شوند، این قبیل نرم‌افزارها جز مشغول کردن افراد به خود و دورکردن آنها از جمع خانواده کار دیگری ندارند. وابستگی به نرم‌افزارهای به ظاهر بی‌آزار وایبر، تلگرام، لاین و غیره که قرار است دوری فاصله‌ها را جبران کنند، زندگی مشترک را به باد می‌دهند. شبکه‌های اجتماعی که هر روز به تعداد آنها اضافه می‌شود، سرمان شلوغ‌تر شده است. نمی‌توان وایبر داشت و از اینستاگرام غافل بود یا هر دوی اینها را داشت، اما لاین و تانگو را مورد بی‌مهری قرار داد. ما می‌خواهیم همه جا باشیم و در حقیقت هیچ کجا به‌صورت واقعی نیستیم. مشکل از جایی شروع می‌شود که در زندگی و خانواده خط قرمزی برای استفاده از ابزارهای تکنولوژی نداریم. از صبح که چشم باز می‌کنیم، به‌جای آن‌که کنار پنجره برویم و به آسمان نگاه کنیم و خدا را شاکر باشیم، پنجره تلفن همراهمان را چک می‌کنیم تا در وایبر و فضاهای دیگر، پیغام‌های شبانه دوستان را بخوانیم. اگر اینترنت دائم نداشته باشیم تا رسیدن به سر کار و وصل شدن به وای‌فای کلافه‌ایم. وقتی به خانه برمی‌گردیم هم به‌جای گذراندن وقت با عزیزترین افراد زندگی‌مان، مشغول خواندن لطیفه‌های بعضاً تکراری، جملات معروف انسان‌های بزرگ و پیام‌ها و گروه‌هایی می‌شویم که شاید یک ربع وقت صرف آنها کردن، خالی از لطف و تنوع نباشد، اما بیشتر از آن فراموش کردن یک مسئله مهم است.
وقت با هم بودنمان کمتر از آن است که فکرش را می‌کنیم.
به نظر می‌رسد امروزه این‌گونه فناوری‌های ارتباطی که از طریق موبایل و به سهولت در دسترس همگان است باعث سرد شدن فضای خانواده، روابط زوجین و همچنین فرزندان می‌شود. در گذشته نزدیک، خانواده‌ها دور هم می‌نشستند و در دنیای واقعی از حال یکدیگر باخبر می‌شدند و اگر مشکل یا غصه‌ای داشتند با همدیگر مطرح کرده، به‌گونه‌ای آن را برطرف می‌کردند. پدران و مادران از وضعیت، احوالات و شادی‌ها و نگرانی‌های فرزندانشان خبر داشتند و فرزند می‌دانست که پدر و مادر نظاره‌گر رفتار او هستند. اکنون شرایط به‌گونه‌ای شده است که جمع یک خانواده سه یا چهار نفره امروزی اگرچه در کنار هم نشسته‌اند، اما هرکدام مسیر و افکار خود را در فضایی غیرقابل مقایسه با یک خانواده گرم و معتقد و با اصالت پیش می‌برد. این کوچک‌ترین خروجی تکنولوژی‌های ارتباطی دنیای مدرن است.
تنهایی ما به بهانه فناوری!
دکتر سلطان یزدی متخصص روانشناسی می‌گوید: از دیدگاه روانشناسی اعتیاد به استفاده از نرم‌افزارهای ارتباطی شبیه اعتیاد به مواد مخدر است و جالب اینکه ویژگی‌های روانی معتادان به این دو هم با یکدیگر تشابه زیادی دارد، به این ترتیب همان‌طور که هیچ معتادی به دوز مشخصی از مواد مخدر وابسته نمی‌ماند و در طول دوره اعتیاد، مواد مخدر مصرفی‌اش را افزایش می‌دهد، معتادان به نرم‌افزارهای ارتباطی هم باگذشت زمان، میزان حضورشان در فضای مجازی را بیشتر و بیشتر می‌کنند. این روانشناس ادامه داد: هرچه زنان یا مردان زمان بیشتری را به حضور در فضای مجازی اختصاص دهند وقت کمتری برای ارتباط با شریک زندگی و خاطره ساختن در کنار او دارند. درواقع هر چه زمان کمتری را با هم بگذرانید، وقت کمتری را صرف شناخت یکدیگر می‌کنید و کمتر برای بررسی و حل چالش‌های زندگی وقت اختصاص می‌دهید، بنیان زندگی مشترک‌تان، سست‌تر و احتمال از هم گسستن آن بیشتر و خداحافظ گفتن‌تان به یکدیگر، آسان‌تر می‌شود.
فضای مجازی وقت شما را می‌خورد!
وی بیان کرد: در یک زندگی مشترک موفق، هر دو طرف باید بخشی از ساعات طول روز را در کنار یکدیگر بگذرانند. وابستگی بیش‌ازحد به شبکه‌های اجتماعی و ناتوانی در مدیریت زمان به‌واسطه وقت‌گذرانی با نرم‌افزارهای ارتباطی چه توسط مرد چه زن، باعث می‌شود زوجین نتوانند به وظایف اصلی‌شان در محیط خانواده عمل کنند و این وضعیت سطح نارضایتی اعضای خانواده و چالش‌های میان آنها را افزایش می‌دهد و پیوندهای عاطفی‌شان را کمرنگ می‌کند.
شاهد سکوت‌های خطرناکی هستیم!
وقتی رابطه بین زوجین چندان مطلوب نیست و از یکدیگر محبتی نمی‌بینند، معمولاً برای برطرف کردن نیازها و مطرح کردن سلایق و علایق خود، خود را سرگرم وایبر و لاین و..., می‌کنند و اطلاعاتشان را بدون هزینه‌ای در اختیار غریبه‌ها و حتی جنس مقابل خود می‌گذارند. این رفتار ممکن است باعث سوءتفاهم و احساسات منفی زوجین نسبت به یکدیگر شود.
دکتر سلطان یزدی تأکید کرد: رابطه‌هایی که به خیانت می‌انجامند معمولاً از صمیمیت‌های کوچک مجازی آغاز می‌شوند، یعنی همان وقت که نام خانوادگی شما به نام کوچکتان تبدیل می‌شود، فعل‌های خطابتان مفرد می‌شوند، در ساعت‌هایی غیرعادی با طرف مقابل چت می‌کنید، راز می‌گویید و راز می‌شنوید، گوشی برای درد دل کردن پیدا می‌کنید و گوشی برای درد دل شنیدن می‌شوید و سرانجام آرام‌آرام حس می‌کنید وابسته به کسی شده‌اید که از او یک عکس و یک اسم دارید
وایبر و لاین را چک نکنیم؟ مگر می‌شود؟
این متخصص روانشناسی در خصوص روشی برای جلوگیری از بروز مشکلات خانوادگی تصریح کرد: عدم استفاده مطلق از نرم‌افزارهای ارتباطی اینترنتی محال است، چراکه امروزه حتی بسیاری از مسائل کاری وابسته به این نوع نرم‌افزارها است، اما برای اینکه در کنار این استفاده بتوان زندگی خانوادگی مطلوبی را داشت باید مواردی را رعایت کرد، از جمله اینکه چه زنان چه مردان به یک کارگاه آماتور برای شریکشان تبدیل نشوند. چک کردن مدام کارها و روابط همسران توسط یکدیگر به‌مرورزمان حس بی‌اعتمادی و شک را در بین اعضای خانواده ایجاد می‌کند که می‌تواند زمینه‌ساز بسیاری از مشکلات و اختلافات باشد.
شما منهای هم
دکتر سلطان یزدی گفت: وقتی زن یا مرد می‌بیند که همسرش متن یا عکس جنس مخالف خود را لایک کرده است، به‌شدت احساس نارضایتی می‌کند و بدبین می‌شود، حتی اگر این لایک کردن و ابراز احساسات غیرعمدی باشد، می‌تواند منجر به خشم زوجین شود. همچنین مواردی مثل بدگویی کردن از شریک زندگی و اعلام مجردی نمودن در فضاهای مجازی، وقتی متأهل هستند و از رابطه با همسرشان خارج نشده‌اند، از مواردی است که باعث بزرگش دن مشکلات خانوادگی در کنار استفاده از نرم افزارهای مختلف اینترنتی می‌شود.
رفتارهایی که خیانت همسر را می‌رساند!
دکتر سلطان یزدی در پایان خاطر نشان کرد: تفریح‌های خارج از خانه را در کنار همسرتان زیاد کنید، وقتی به تفریح می‌روید، اینترنت وسایلتان را قطع کنید و به خودتان قول بدهید، حتی نیم‌نگاهی به صفحه نمایشگر تبلت یا تلفن همراهتان نمی‌اندازید. با دستگاه‌های ارتباطی مثل تلفن همراه و تبلت در محل‌های پر رفت‌وآمد و شلوغ خانه کار کنید و از رفتن به گوشه‌های دنج خانه برای بررسی پیام‌هایتان بپرهیزید، چون هر چه مکانی که در آن پیام می‌خوانید و چت می‌کنید، امن‌تر باشد، زمان بیشتری به این نوع فعالیت‌ها اختصاص می‌دهید و واکنش همسرتان را به این مسئله برمی‌انگیزید. اگر هزاران دوست همیشه آنلاین هم پیدا کنیم، نمی‌توانند جای یک گفت‌وگوی صمیمانه با همسرمان را بگیرد.اگر خودمان گرفتار این دنیا شویم و ندانیم چگونه وقت و روابط را مدیریت کنیم، دومین قربانی بعد از ما، فرزندانمان هستند که از دستشان می‌دهیم. چند روز پیش در یکی از همین شبکه‌ها، مطلبی به طنز نوشته شده بود که فرد نوجوانی می‌گفت: امروز اینترنتم قطع شده و مجبور شدم با خانواده وقت بگذرانم، به نظرم آدم‌های خوبی هستند.هرچند این مطلب طنز بود، اما تلخی این واقعیت را به رخ ما می‌کشید.
منبع: عصر مردم شماره 23.