هرچند سای‌بابا خواسته است با تعابیر «عشق»، «خداوند»، «الوهیت» و «انسان»؛ انسان‌های جهان را مظاهر خداوند ببیند، اما تعابیری که به‌کار می‌برد، مانند «تجسمی از الوهیت»، «عشق، خداست و خدا عشق» و نیز با توجه به مجموع تعالیم او، نتوانسته است مفهوم والای عشق را به روش عرفان اسلامی بیان کند و بیشتر از آموزه‌های هندوئیسم و یوگا تأثّر پذیرفته است. سای‌بابا به جای اینکه به تبیین عشق حقیقی و الهی برتر بپردازد، سخنان خود را به سمت عشق مجازی ظاهری در قالب اهداف صرف بشری؛ مانند احترام و دوستی همه انسان‌های جهان با یکدیگر برده است و این در واقع، برخاسته از عواطف و هیجانات انسانی است که مرکب از تمایلات جسمانی و حس اجتماعی است و غالباً جزو شهوات محسوب می‌شود.
The analysis of the love of God in Sai Baba's teachings
Hossein Jamaati [2]
Abstract:
Although Sai Baba tries to see the people of the world as God's manifestations, with the words "love", "God", "divinity," and "man", but the interpretations that he uses, such as "the image of divinity", "love is God, and God is love" and also according to his total teachings show that he has not been able to express the supreme notion of love in the way of Islamic mysticism. He is more impressed with teachings of Hinduism and Yoga than Islam. Instead of explaining the true love or divine love, Sai Baba has surrendered his words to apparent virtual love in the form of mere human beings, such as respect and friendship of all human beings in the world. This kind of love is in fact derived from the emotions and human excitement which consists of physical and social sentiment and is often considered as a lust.
Key words: Sai Baba, love, true love, virtual love, unity of being, manifestation.
[1] پژوهشگر حوزوی
[2] . Researcher in Seminary school.